Juist in deze tijd willen we als organisatie graag met elkaar in contact blijven en is het goed om te weten hoe het iedereen vergaat. In deze wekelijks terugkerende rubriek ontmoeten we mensen die op velerlei wijze betrokken zijn bij onze mooie organisatie. Hoe gaat het met ze?Deze week is het de beurt aan Hennie Jensen, vrijwilligster in de vakantieweken van Hetvakantiebureau.nl
Net op het moment dat ik achter de computer ga zitten breekt de zon door in Dieren. Heerlijk na al die grauwe grijze dagen. Die kleur vond ik passend in de Corona tijd toen bijna nog niets kon of mocht. Normaal ben ik graag en veel onder de mensen. De gesprekskring, de culturele groep en de eetgroep; wat heb ik alle contacten gemist.
Wat fijn dan dat we techniek hebben. Telefoon, mails, app-jes, ze vlogen heen en weer. Vaak vergezeld met een mooi of grappig filmpje. De leukste vond ik die van de 2 beren:
-Wat ga je vandaag doen Tom? “Niks” antwoord Boris. De volgende dag komen ze elkaar weer tegen. Wat ga je vandaag doen Tom? “Niks” zegt Boris weer. Maar dat deed je gisteren toch al? Ja wel, maar daar was ik niet mee klaargekomen.-
Er klinkt verveling in door. Gelukkig ken ik dat niet. Elke dag ging ik een eind lopen, las de krant wat uitgebreider en deed achterstallige klusjes. Het meest last had ik van “mentale stilstand”. Ik hoefde me nergens voor in te spannen. Terwijl ik graag in teamverband iets voor elkaar krijg waarbij je elkaar inspireert.
Sinds het overlijden van mijn man Knud (2014) heb ik extra gevoeld hoe naar het is als je met niemand lijfelijk contact hebt. Een uitzondering daarop waren de wandelingen die ik geregeld deed met een hele goede kennis. Zij is blind dus moest ik haar wel een arm geven. Tijdens die wandelingen dacht ik terug aan alle weken die ik in Dennenheul heb gedaan voor de blinde / slechtziende gasten. Naast de weken voor mantelzorgers en hun partner met dementie vind ik die vakanties het fijnst om te doen. Meestal als weekcoördinator maar ook wel als recreatie-co of als gastvrouw. Ik hoop van harte dat Hetvakantiebureau deze moeilijke periode kan overleven.
Het is voor mij niet voor te stellen dat Hetvakantiebureau niet meer deel uitmaakt van mijn leven. Lang geleden, in 1989, las ik een kleine advertentie in TROUW met een oproep voor vrijwilligers. Sinds die tijd heb ik vele weken meegemaakt in bijna alle vakantiehotels. Ik was zo enthousiast dat ik in Dieren een “adoptieteam” heb kunnen samenstellen. 15 x was week 34 in De (Blije) Werelt “onze” week.
Vóordat het Covid 19 virus in ons leven kwam waren we allemaal al besmet met een virus; één keer meedoen en je bent verkocht. Herkenbaar?
Tot slot even vertellen dat ik erg genoten heb van het IJsselvliedt aanbod voor vrijwilligers. Een lang weekend in Wezep, als gast! De adellijke, klassieke sfeer in het huis, de gastvrijheid, het heerlijke (vegetarische) eten, alles droeg bij aan de fijne dagen. Ik had me individueel aangemeld maar in de kring van 22 collega’s voelde ik me totaal niet alleen. Voor herhaling vatbaar.
Het is verleidelijk om allerlei anekdotes op te halen van alle voorbije weken maar dat ga ik niet doen. Ik ga afsluiten met de wens dat het iedereen goed gaat en dat we elkaar gauw weer kunnen treffen in Doorn, Ermelo, Mechelen of Wezep. Sterkte voor alle medewerkers in de vakantiehotels en op het hoofdkantoor. Heb lief, houd moed.?
Benieuwd hoe het met iedereen is?
Hieronder leest u ook de eerdere verhalen terug:
De heer Adema, gast in onze vakantieweken
Helena van den Heuvel, weekcoördinator in de weken van Hetvakantiebureau.nl
Peter Boon, weekcoördinator in de weken van Bijzondere Vakanties
Lucy Rademacher en Tiny Luja, locatiemanagers van De Heerenhof
Mevrouw Kirchner, gast in onze vakantieweken
Dianne Bom, recreatiecoordinator in de weken van Hetvakantiebureau.nl
Henny de Ruiter, vrijwilliger in de weken van Hetvakantiebureau.nl en Bijzondere Vakanties
Henk Kamerbeek, locatiemanager van Nieuw Hydepark
Mevrouw van Dijk, gast in onze vakantieweken
