Juist in deze tijd willen we als organisatie graag met elkaar in contact blijven en is het goed om te weten hoe het iedereen vergaat. In deze wekelijks terugkerende rubriek ontmoeten we mensen die op velerlei wijze betrokken zijn bij onze mooie organisatie. Hoe gaat het met ze?Deze week is het de beurt aan Helena van den Heuvel, weekcoördinator in onze vakantieweken.
In deze tijd , waar alles en iedereen beïnvloed wordt door het Corona virus, is het bijzonder om te leven. Deze tijd met al zijn beperkingen vraagt om aanpassingen van je leven en levensstijl. We proberen dat te bereiken in ons huisje in Zeeland , waar we wonen vanaf de lockdown medio maart.
Het is hier heel rustig en stil, mede door de doorgevoerde noodmaatregelen in Zeeland.
We wandelen en fietsen veel. Ook hobbyen we veel, zoals speksteen snijden, schilderen en boetseren . Heel leuk om te doen. En ‘s avonds hebben we entertainment via Netflix. Apart om zo lekker ontspannen naar een serie te kijken. Heel apart , omdat je je daar anders nooit de tijd voor gunt.
Maar juist in de stilte van de natuur komen herinneringen boven aan andere tijden. Juist nu. Eind mei zou ik de eerste vakantieweek in Ermelo hebben gedraaid. Altijd een heerlijke week met de groep van blinden en slechtzienden. Een week vol activiteiten, excursies en entertainment. Dat mis ik nu toch wel . Zo fijn om juist deze groep mensen een fijne vakantieweek te kunnen bezorgen.
De afgelopen weken heb ik veel telefonisch contact gehad met een groot aantal vaste bezoekers van deze vakantieweek. Je merkt wel dat ze de vakantieweek erg missen. Zeker de maatregelen in de verzorgingstehuizen geeft best veel stress bij deze kwetsbare groep.
De gesprekken zijn fijn ,open en troostvol.
Overigens kan ik ieder aanraden om juist in deze tijd veel contact te zoeken met anderen. Een telefoontje, een skype-gesprekje , een kaartje , een bloemetje of als het kan een bezoekje. Goed om juist in deze tijd elkaar vast te houden( figuurlijk gesproken )en te bemoedigen.
Als de beperkingen straks minder worden dan kan ik mij echt al verheugen op de week in september in Mechelen. Ik hoop zo dat deze week wel door kan gaan. Want ik mis de speciale sfeer en de contacten van deze vakantieweken enorm. Het heeft in de loop van de afgelopen 15 jaren, dat ik als vrijwilligster bij het Vakantiebureau werk, toch een speciale plaats in mijn leven gekregen. Ik bewaar zo veel mooie herinneringen aan al die weken dat ik met de andere vrijwilligers en de gasten heb meegedraaid.
Dat is best een troost in deze bijzondere tijd.
Juist in deze moeilijke tijd is het ook goed je bewust te zijn van de kracht van het geloof. We hebben nu meer dan genoeg tijd voor gebed en geloofsgesprekken. Daar kunnen we kracht uit putten . We weten dat God het al bestuurd.
Benieuwd hoe het met iedereen is?
Hieronder leest u ook de eerdere verhalen terug:
De heer Adema, gast in onze vakantieweken
