Mijn naam is Truus Dokter en ik geniet al enige jaren van mijn pensioen. Ik heb als juf gewerkt op wat destijds nog kleuterschool genoemd werd.
In latere jaren heb ik als leerkracht gewerkt in het Speciaal Basisonderwijs
Het zal 1982 geweest zijn toen mijn vriendin/buurvrouw en ik naar een informatieavond over het vrijwilligerswerk van het Vakantiebureau gingen. Het sprak ons zo aan dat wij ons meteen aangemeld hebben. Mijn eerste vrijwilligersweek werd het begin van een jarenlang ‘telkens iets om weer naar uit te kijken’ en ik hoop dit werk nog een paar jaar te kunnen, te mogen doen.
Tot 2011 was ik algemeen verzorgster en daarna recreatie coördinator.
Als algemeen verzorgster meewerken gaf mij grote voldoening en de switch naar recreatie coördinator was eerst wel wat spannend, maar ik voelde mij snel thuis in deze rol. Op deze manier kon ik ook mijn steentje bijdragen om gasten een fijne ontspannen week te bezorgen.
Het is leuk en uitdagend om een zo breed mogelijk voorlopig programma voor te bereiden aan de hand van een thema, of met de rode draad van de week. In het kernteam wordt dit programma besproken en kunnen er dingen toegevoegd of weggelaten worden.
Activiteitenzijn onder andere: quizzen, spelletjes zowel binnen als buiten,
workshop, ochtendgym, kaarten maken, of anderszins creatieve bezigheden en avondprogramma’s voorbereiden, reisjes, wandelen fietsen, winkelen.
Inbreng van andere vrijwilligers is altijd welkom en taken kunnen ook onderling verdeeld worden.
Het is ook fijn om in deze week wensen van gasten te kunnen realiseren, zoals bijv.; familiebezoek in de buurt, of naar een zwembad gaan, wensen kunnen velerlei zijn en wat tot mogelijkheden behoort wordt geregeld
Dennenheul is mijn favoriete locatie, het is overzichtelijk en toch ruim, met een fijn terras en dicht bij de hei, waar je heerlijk kunt wandelen.
Als je vanaf 1983 dit vrijwilligerswerk doet, dat kan het niet anders zijn dat je erdoor gegrepen bent en dat is ook zo.
Wat ik nog steeds als bijzonder ervaar is het volgende: bij de start van de week zijn de gasten onbekenden voor je, maar er ontstaat elke vakantieweek weer een mooie sfeer van herkenning, vertrouwen en vooral dat laatste voelt als een geschenk.
Een recente mooie herinnering betreft een gast en ik wil dit graag met jullie delen omdat dit voor mijn gevoel de essentie van deze weken goed weergeeft.
Deze gast had bij het avondprogramma veel plezier en lachte de tranen over de wangen.
Na afloop zei deze gast tegen mij: “Ik heb in tijden niet meer kunnen lachen, ja een glimlach voor de show, met je mond, maar niet van binnenuit. Maar vanavond kon ik het wel en wat doet dit mij goed”
En dat ik daar dan een beetje aan mocht bijdragen dat deed mij weer goed.
Gasten hebben ons en jou nodig voor een vakantie, maar ik, wij en jij hebben gasten nodig om het beste uit jezelf te halen. Kom maar eens een dagje meedraaien dan zul je dat ervaren.
